Είναι πράγματι εφιαλτικό να βλέπεις καθημερινά την απώλεια ανθρώπινων ψυχών, την καταστροφή, το χάος, τις απειλές της Ρωσίας για πυρηνικό πόλεμο και τον Ζελένσκι να προτρέπει τον Δυτικό κόσμο να εμπλακεί σε μια πολεμική αντιπαράθεση με την Ρωσία ουσιαστικά να ξεκινήσει τον 3ο παγκόσμιο πόλεμος. Ανεύθυνη ή αφελής συμπεριφορά;;; Είτε πήρε υποσχέσεις για βοήθεια από την Δύση είτε όχι, έχει τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση που βιώνουν σήμερα οι Ουκρανοί. Ένα όραμα (αν τελικά είχε όραμα) για να υλοποιηθεί χρειάζεται πάντα υπομονή, επιμονή, προετοιμασία και το σωστό timing. Αν θες να αντιμετωπίσεις μια αρκούδα δεν πας κοντά της αν δεν διασφαλίσεις ότι δεν θα σε φάει. Και φυσικά δεν στηρίζεσαι σε κανέναν «φίλο». Όλοι οι φίλοι θα «λακίσουν» με την θέα του κινδύνου. Δεν είναι αγώνας αμφίρροπος, αλλά άνισος και για να μπεις σε μια τέτοια διαδικασία σύγκρουσης πρέπει να έχεις όχι μόνο «τα κότσια», αλλά και τα όπλα και τους μηχανισμούς για να βγεις νικητής.
Δυστυχώς ο κόσμος πληρώνει τις λανθασμένες επιλογές του. Οι πολιτικάντηδες και οι δημαγωγοί πάντα θα υπάρχουν και θα φροντίζουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, αλλά σχεδόν όλοι τους είναι «φελλοί» και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η πολιτική και οικονομική τους επιβίωση. Αν οι πολίτες δεν έχουν ωριμότητα να επιλέξουν σωστά τότε είναι άξιοι των επιλογών τους.
Το επιχείρημα ότι η Ουκρανία έχει το δικαίωμα να καθορίσει με ποιους θέλει να συμμαχήσει και ότι οι Ρώσοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να τους εμποδίσουν είναι ένας επικίνδυνος συλλογισμός λόγω του συσχετισμού των δυνάμεων. Το ίδιο επιχείρημα είχαν και οι ΗΠΑ με την Κούβα που ήθελε μια στρατιωτική συμμαχία με την Σοβιετική Ένωση. Φυσικά και δεν είχε το δικαίωμα να το κάνει και καλά έκαναν οι ΗΠΑ και το επέβαλαν.
Το μόνο που είναι αξιοθαύμαστο είναι η μαχητικότητα των ουκρανών στρατιωτών και η σθεναρή στάση του ίδιου του Ζελένσκι, αλλά και αυτό αντιπαρέρχεται από τις εικόνες της καταστροφής και κυρίως τις εικόνες από τους αθώους νεκρούς.
Από την άλλη μεριά ο Πούτιν παρουσιάζεται ως ένας παράλογος και ριψοκίνδυνος φιλοπόλεμος ηγέτης που θέλει να δημιουργήσει ξανά τη Μεγάλη Ρωσία. Αλλά δεν είναι τυχαίο ότι έχει την στήριξη της πλειοψηφίας των Ρώσων, και πολλών δυτικών πολιτών (και φυσικά και στην Ελλάδα), ακόμα και πολλών Ουκρανών. Για τον Πούτιν, η παράνομη ανατροπή του δημοκρατικά εκλεγμένου και φιλορώσου προέδρου της Ουκρανίας - την οποία χαρακτήρισε «πραξικόπημα» - ήταν η «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι». Απάντησε με την προσάρτηση της Κριμαίας, μιας χερσονήσου επειδή φοβόταν ότι θα φιλοξενούσε ναυτική βάση του ΝΑΤΟ. Προσπάθησε επίσης να αποσταθεροποιήσει την Ουκρανία ώστε να εγκαταλείψει τις προσπάθειές της να ενταχθεί στη Δύση. Η Ουκρανία γεωπολιτικά χρησιμεύει ως ρυθμιστικό κράτος τεράστιας στρατηγικής σημασίας για τη Ρωσία και κανένας Ρώσος ηγέτης δεν θα ανεχόταν οι εχθροί του να ελέγχουν την Ουκρανία. Η Ρωσία δικαιολογεί τις «στρατιωτικές επιχειρήσεις» ως άμυνα και φυσικά έχει πολλούς υποστηρικτές που το συμμερίζονται και θεωρούν ως κύριο υπαίτιο αυτής της σύγκρουσης τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Ιστορικά αν κάποιος έχει την δύναμη θα προσπαθήσει να επιβάλει τις πολιτικές του. Αυτό συμβαίνει γενικά στην ζωή μας, αλλά και στη διεθνή σκακιέρα. Αν η Ελλάδα είχε την στρατιωτική υπεροπλία και την δυνατότητα θα σταματούσε τα σχέδια των Τούρκων για την «γαλάζια πατρίδα» και ενδεχόμενα να προσπαθούσε να επανακαταλάβει την Κωνσταντινούπολη και τα μικρασιατικά παράλια. Θα ήταν μια επιλογή που θα δικαίωνε τους Έλληνες που υπέφεραν τόσα χρόνια από τους Τούρκους. Αντίστοιχα μια λογική πολιτική στην επιθετικότητα των Τούρκων – η οποία βασίζεται στην στρατιωτική της υπεροχή - είναι αυτή που έκαναν τα τελευταία χρόνια οι Ελληνικές κυβερνήσεις. Δεν παρασύρθηκαν σε μια πολεμική αναμέτρηση, αφού ο συσχετισμός δυνάμεων δεν ήταν με το μέρος μας, αλλά κατάφεραν να διατηρήσουν την εδαφική ακεραιότητα μας και να κερδίσουν χρόνο για να προετοιμαστούμε και να εξοπλιστούμε για το χειρότερο σενάριο.
Τέλος η Δύση έχει μεγάλη ευθύνη για την κρίση στην Ουκρανία. Η πολιτική τους για την διεύρυνση του ΝΑΤΟ και την απομάκρυνση της Ουκρανίας από την τροχιά της Ρωσίας και την ενσωμάτωσή της στη Δύση ξεκίνησε το 2004 με την υποστήριξη της «Επανάστασης». Οι ηγέτες των ΗΠΑ και της Ευρώπης υπέπεσαν σε σφάλματα στην προσπάθειά τους να μετατρέψουν την Ουκρανία σε δυτικό προπύργιο στα σύνορα της Ρωσίας. Όμως ποιος νοήμων πολιτικός της Δύσης ήταν τόσο σίγουρος ότι οι Ρώσοι δεν θα αντιδρούσε στην διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς; Το 2008 η Ρωσία εισέβαλε στην Γεωργία στέλνοντας το μήνυμα ότι υπάρχει η αποφασιστικότητα να εμποδιστεί η ένταξη στο ΝΑΤΟ της Γεωργίας και της Ουκρανίας. Ο Πούτιν έχει αποδείξει ότι είναι ένας πρώτης τάξεως τακτικιστής τον οποίο θα πρέπει να φοβάται και να σέβεται οποιοσδήποτε αμφισβητεί την εξωτερική πολιτική του.
Η χρηματοδότηση των ΗΠΑ στην Ουκρανία δεν έγινε για ηθικούς λόγους, για δήθεν προώθηση των «δυτικών αξιών», αλλά καθαρά για την προώθηση του σχεδίου τους για επέκταση του ΝΑΤΟ. Και η αίσθηση της απειλής αυξήθηκε στην Ρωσία. Άρα ο πόλεμος που διεξάγεται σήμερα είναι μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Και ευτυχώς προς το παρόν η Δύση πολεμά την Ρωσία με οικονομικά μέτρα και στρατιωτικά μέσω των Ουκρανών. Όμως οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί έχουν μεγάλη ευθύνη γι’ αυτήν την σύγκρουση που την πληρώνουν κυρίως οι αθώοι πολίτες της Ουκρανίας. ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ
Θα πρέπει άμεσα να παραιτηθεί ο κωμικός Ζελένσκι και να σταματήσει αυτή η αιματοχυσία. Δεν αξίζει για τίποτα να ρισκάρει τις ανθρώπινες ψυχές, την διάλυση του κοινωνικού ιστού και την καταστροφή της χώρας του. Να σταματήσει ο πόλεμος και όλα τα κράτη να συνδράμουν στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας και να βοηθήσουν τους ανθρώπους να επουλώσουν τις πληγές τους. Όσο γενναία και αν υπερασπίζονται την πατρίδα τους οι Ουκρανοί στρατιώτες, οι Ρώσοι θα την καταστρέψουν αργά και βασανιστικά, για παραδειγματισμό. Δεν θέλουν να κατακτήσουν την Ουκρανία, αλλά να επιβάλουν την πολιτική τους και αυτή την στιγμή έχουν το πάνω χέρι. Το μόνο εμπόδιο γι’ αυτούς θα ήταν να εμπλακούμε σε ένα παγκόσμιο πόλεμο, το οποίο μπορεί να εξασφαλίσει την πολιτική επιβίωση του Ζελένσκι, αλλά θα έχει ολέθριες επιπτώσεις στον κόσμο μας.
ΕΛΠΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ Η ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου