Σήμερα όλο και περισσότεροι
θεωρούν φυσιολογικό ότι στην πολιτική πρέπει να είσαι ρεαλιστής. Και πράγματι
σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες που περνάμε, ακούγεται φυσιολογικό ότι για να
ασκήσεις ορθή πολιτική, χρειάζεσαι ρεαλιστικό πρόγραμμα, σωφροσύνη και
ειλικρίνεια και όχι φλυαρίες και επαναστατικές κορώνες.
Είναι όμως ουτοπικό το όραμα μιας
πολιτικής για την διαμόρφωση της ιδανικής κοινωνίας; Είναι
η πραγματικότητα το μόνο όνειρο που δικαιούμαστε; Πρέπει να συμβιβαστούμε με
μια ρεαλιστική πολιτική ή αλλιώς με την «τέχνη του εφικτού» ή πρέπει να
αναζητήσουμε μια εμπνευσμένη και ευφυή πολιτική. Ποιος είναι ο ρόλος της πολιτικής
σ ένα κόσμο που ζει στην πραγματικότητα του ρεαλισμού;