Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα ή Θαρραλέοι, ρεαλιστές κι αποφασισμένοι αντάμα

«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα» είναι οι στίχοι του Κώστα Βάρναλη αποδίδουν με τον καλύτερο τρόπο το πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται στη χώρα ενόψει ευρωεκλογών, αλλά και στον δήμο μας ενόψει δημοτικών εκλογών.

Η χώρα μας είναι πρώτη στις παγκόσμιες λίστες διαφθοράς, με ένα αδιαφανές πολιτικό σύστημα που την διακρίνει η ατιμωρησία και η ιδιοτέλεια. Οι υπεύθυνοι  της χρεωκοπίας και της εξαθλίωσης μας, παίρνουν «γενναίες αποφάσεις» για να μας «σώσουν» για ακόμα μια φορά, και διώκουν όσους έχουν το θάρρος να τους μουντζώσουν.

Ο δήμος μας ξαφνικά έγινε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος  κάποιων που δεν τους παίρνει να πάνε αλλού, αλλά και κάποιων αποτυχημένων επαγγελματιών πολιτικών που ξανα-επενδύουν για περισώσουν το πολιτικό και οικονομικό τους μέλλον, ποντάροντας στην μιζέρια και την δειλία των δημοτών. 

Αλλά οι περισσότεροι συμπολίτες μας ακόμα δεν έχουν καταλάβει πώς είναι δυνατόν να οδηγείται η χώρα μας στη χρεοκοπία και οι ίδιοι στην εξαθλίωση. Ακόμα αποδέχονται a priori ότι «ο σοφός λαός πάντα επιλέγει τους καταλληλότερους για να κυβερνήσουν».  Δυστυχώς  τα πολλά φτωχά λόγια, η ανεύθυνη μάγκικη συμπεριφορά, η μοιρολατρική και δουλική ανευθυνότητα, μας κατάντησαν να μη μπορούμε να αναδείξουμε τους ικανούς.  Προσκυνάμε και αποδίδουμε τιμές στην ιδιοτέλεια, στα κομματόσκυλα, στα λαμόγια, στους εφιάλτες, στους «κωλοτούμπες». Καταντήσαμε να ψάχνουμε για οίκτο από το νέο «αφέντη» που θα «επιλέξουμε».

Έτσι είμαστε εμείς οι Έλληνες; Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι; Απλοί θεατές της συντριβής μας; Ανάξιοι των προγόνων μας, που πέθαναν για να κρατήσουν την περηφάνια τους; Ανάξιοι της μοίρας των δικών μας των παιδιών;

Τόσο ξευτίλες; Και το ανεχόμαστε; Θα αφήσουμε πάλι τους ίδιους να μετατρέψουν την ελπίδα του σήμερα, σε δεσμά του αύριο; Θα συνηγορήσουμε στην ευθανασία της χώρας και του τόπου;

Πότε επιτέλους θα πάρουμε την απόφαση να αλλάξουμε, να πολεμήσουμε και να πάρουμε όλα όσα μας ανήκουν, όλα όσα σήμερα μας κλέβουν;

Η ελπίδα που ψάχνουμε πρέπει να γεννηθεί στην καρδιά μας. Πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε και να μαχόμαστε.  Πρέπει να νικήσουμε τους προσωπικούς μας δαίμονες. Πρέπει να έχουμε ανδρεία και θέληση. Πρέπει να κυριαρχεί η γνώση και η πίστη στα ιδανικά και στις αξίες. Πρέπει να είμαστε όλοι μαζί και όχι χώρια.

Σ’ αυτές τις εκλογές σας καλώ να στηρίξετε, με το χέρι στην καρδιά, τους καλύτερους για τον τόπο μας, από όσες επιλογές απέμειναν. Να περισώσουμε ότι μπορεί να περισωθεί.

Με εκτίμηση

Στεφανίδης Κυριάκος