Η Οδύσσεια για την Ελλάδα μας ακόμα συνεχίζεται, και δυστυχώς δεν φαίνεται φως στο τούνελ.
Όλοι πλέον ξέρουμε τι μας οδήγησε σ’ αυτό το τελευταίο σκαλοπάτι και όλοι περιμένουμε απεγνωσμένα κάποια ιδέα, από οποιονδήποτε, που θα ξαναζωντανέψει τα σβησμένα όνειρα μας. Πολύ σοφά όμως, ο Καζαντζάκης είπε: «δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει». Δεν θέλω να απαξιώσω τους πολιτικούς, ούτε και την πολιτική. Πιστεύω ότι χώρα μας δεν έχει έλλειμμα πολιτικής, αλλά έλλειμμα θέλησης. Σίγουρα φταίνε οι πολιτικοί μας, αλλά εμείς οι ίδιοι φταίμε περισσότερο, είτε σε προσωπικό είτε σε συλλογικό επίπεδο. Εμείς φταίμε γιατί σταματήσαμε την προσπάθειά μας για συνεχή ανέλιξη. Σταματήσαμε να παλεύουμε για το παρόν και το μέλλον μας. Η νοοτροπία της φυγοπονίας, της ελάχιστης προσπάθειας και του εύκολου κέρδους επικράτησε έναντι της πάλης για καινοτομία και πρωτοπορία, η ανευθυνότητα επικράτησε έναντι της ευθύνης, η αληθοφάνεια έναντι της αλήθειας, η καχυποψία και ο σκοταδισμός έναντι της αισιοδοξίας, ο καταναλωτισμός και η απληστία έναντι της παραγωγικότητας και της δημιουργικότητας και ο θυμός και η αλαζονεία έναντι της σοφίας. Χάσαμε το «μέτρο» γιατί ενώ είμαστε κοινωνικά όντα και ζούμε σε μια κοινωνία ανθρώπων σταματήσαμε να ενδιαφερόμαστε για το «εμείς» και εστιάσαμε μόνο στο «εγώ». Χάσαμε την ιδιότητα του «πολίτη» και γίναμε ατομιστές συγκάτοικοι, που απαξιώνουμε τον οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για τα κοινά. Γίναμε τα αδικημένα και κακόμοιρα ανθρωπάκια, που ανακουφιζόμαστε να βλέπουμε και άλλους να υποφέρουν και κοιτάζουμε με «μισό μάτι» όσους δεν το βάζουν κάτω, και ακόμα παλεύουν. Στηρίζουμε και ψηφίζουμε κενούς και φελλούς πολιτικάντηδες επειδή μας «χτυπούν στην πλάτη» ή μας «χαϊδεύουν τα αυτιά» με ψεύτικες και χιλιοειπωμένες υποσχέσεις, ανθρώπους στερημένους από οράματα, ελπίδες και εμπνεύσεις - καρικατούρες με ξύλινο πολιτικό λόγο. Φοβόμαστε την πραγματικότητα και γυρίζουμε την πλάτη σ’ όσους έχουν το θάρρος να λένε την αλήθεια. Φοβόμαστε την ήττα και δεν έχουμε διάθεση να παλέψουμε. Γίναμε ένας λαός του «θεαθήναι», σ’ ένα κράτος του «φαίνεστε».
Οι δήμοι εδώ και πολλά χρόνια έχουν μετατραπεί σε μια «μικρογραφία» του κράτους, με όλες τις παθογένειές του: σπατάλες, πελατειακή σχέση, υπεράριθμο προσωπικό, εκτάκτους υπαλλήλους, δαπανηρές εκδηλώσεις, υπερδανεισμός - δυσανάλογος των εσόδων, κακοδιαχείριση, απουσία σχεδιασμού, κλπ. Σήμερα ταλαιπωρούνται από την κακή εφαρμογή του Καλλικράτη και την ελλιπή χρηματοδότηση λόγω της οικονομικής κρίσης. Όλες οι δημοτικές αρχές δυσκολεύονται να δώσουν λύσεις στα προβλήματα των δημοτών τους και οι δήμαρχοι επιλέγουν να κλείνουν τους δήμους σε ένδειξη διαμαρτυρίας προς το κράτος. Δηλαδή για μια ακόμα φορά οι δημότες ταλαιπωρούνται με τα επικοινωνιακά τερτίπια των πολιτικών. Δεν είδα κανένα δήμαρχο να παραιτείται για την υποχρηματοδότηση. Δεν είδα κανέναν δήμαρχο να παραιτείται γιατί δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει την περιουσία των δημοτών. Δεν είδα κανέναν δήμαρχο να κοντράρει το κατεστημένο του κρατισμού, που δεν τους επιτρέπει να διοικήσουν τον δήμο, αλλά απλά να διαχειριστούν κάποιες καταστάσεις. Συνεχίζουν λοιπόν οι περισσότεροι δήμαρχοι να ακολουθούν την ίδια τακτική με αυτήν του παρελθόντος και έτσι σήμερα διοικούν μεγαλύτερους δήμους και φυσικά έχουν μεγαλύτερα προβλήματα.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οι δημοτικές αρχές πρέπει να γίνουν περισσότερο υπεύθυνες απέναντι στους δημότες. Οι Δήμοι πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία και φιλοσοφία και να σηματοδοτήσουν μια πορεία εξυγίανσης και εκσυγχρονισμού. Πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες για να γίνουν ικανοί να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά στο νέο περιβάλλον, που διαμορφώνεται και έτσι να γίνουν πραγματικοί φορείς ανάπτυξης και κοινωνικής πρόνοιας.
Αλλά και όλοι εμείς οι πολίτες έχουμε ευθύνη ως μέλη της κοινωνίας να ασχολούμαστε με το τι συμβαίνει γύρω μας και να δρούμε ανάλογα, πάντα όμως με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και αξιοπρέπεια.
Έχουμε χρέος να δώσουμε μάχη για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας που μας κοιτάζουν μες τα μάτια. Έχουμε χρέος να δώσουμε μάχη για τον γέροντα, που στηρίζει πάνω μας τις αγωνίες του, ότι δεν πήγε χαμένη η ζωή του. Έχουμε χρέος να δώσουμε μάχη για να παραμείνει το χαμόγελο χαραγμένο γύρω μας.
Όπως είπε ο Β. Ουγκώ, «Από τους ανθρώπους δεν λείπει η δύναμη, λείπει η θέληση».
Στεφανίδης Κυριάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου